Ήταν καιρός να κάνω ένα πιο μουσικό Unstable Show και νομίζω η φάση που βρίσκομαι είναι αρκετά καλή. Τον τελευταίο καιρό ακούω συνεχώς νέους δίσκους και ένα είδος που έχω εντρυφήσει χρόνια τώρα και συνεχίζω να ξεψαχνίζω είναι το post.
Είμαι από τους ανθρώπους που αγαπώ πάρα πολύ την ελληνική μουσική σκηνή. Την έχω ακούσει, την έχω επαινέσει, την έχω προωθήσει όσο μπορώ. Θεωρώ πως ειδικά στο κομμάτι post-rock και post-metal υπάρχουν πραγματικά εξαιρετικά συγκροτήματα που αξίζουν τον χρόνο όλων μας. Σήμερα λοιπόν στο Unstable Show θα γυρίσουμε κάποια χρόνια πίσω και θα σας μιλήσω για ένα από τα αγαπημένα μου σχήματα και έναν δίσκο που λατρεύω.
Πως άκουσα το Anassa
Τον Αύγουστο του 2018 είχα απολυθεί από το στρατό και μαζί με τον Τζανέτο και το Θοδωρή, τους ανθρώπους που ξεκινήσαμε το anthem.gr, αποφασίσαμε ότι μετά από μήνες απραξίας (μιας και εγώ και ο Τζανέτος ήμασταν στην ίδια σειρά) θα επιστρέψουμε δυναμικά με ραδιοφωνικές εκπομπές και νέα άρθρα. Τότε λοιπόν μας είχαν πλησιάσει δύο συγκροτήματα με αφορμή την πιο πρόσφατη κυκλοφορία τους.
Από τη μία ήταν οι αγαπημένοι Movement of Static με το Naegleria που το είχα παρουσιάσει εγώ. Από την άλλη πλευρά, ο Τζανέτος είχε παρουσιάσει το Anassa από τους Message In A Cloud, ένα project από τον Νικόλα Λουκόπουλο που είχαμε γνωρίσει με τους nibiru και μάλιστα ήταν ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που είχαμε φέρει στο Anthems Radio Show. Με τα χρόνια είχαμε δει ότι ο Νικόλας είχε ξεκινήσει αυτό το νέο σχήμα προσθέτοντας μέλη που οδήγησε και στην κυκλοφορία του πρώτου δίσκους τους μαζί με ζωντανές εμφανίσεις.
Γιατί αγάπησα αυτό το δίσκο
Εκείνη την περίοδο δεν ήμουν ο μεγαλύτερος οπαδός του post, αλλά εκείνο το άρθρο και τα όσα μου έλεγε ο Τζανέτος για τον δίσκο μου είχαν εξάψει την περιέργεια. “Eat, Sleep, Listen to Anassa, Repeat” είχε γράψει στο τέλος της χρονιάς. Δεν είχα κανένα λόγο να μη δοκιμάσω.
Βρίσκομαι εδώ περίπου 5μιση χρόνια μετά. Και το Anassa στέκει ακόμα εκεί ψηλά. Δεν ήταν ένα άλμπουμ που αγάπησα αμέσως. Ήθελα ακροάσεις για να το νιώσω, να το βιώσω, να το καταλάβω. Και τελικά μου άγγιξε την ψυχή η μουσική των Message In A Cloud. Συνθέσεις μεγάλες σε διάρκεια, άλλες low tempo, άλλες ατμοσφαιρικές, post στον πυρήνα και ταυτόχρονα επηρεασμένες από jazz και black metal, το Anassa σπάει κάθε φόρμα με τους ακραίους πειραματισμούς του.
Άλλοτε αποπνέει μια αισιοδοξία και άλλοτε γίνεται πεσιμιστικό, μαύρο και όλο αυτό δένει τόσο αρμονικά, τόσο υπέροχα σε 40 συγκλονιστικά λεπτά. Η ατμόσφαιρα του Anassa, η παραγωγή του, η μελωδικότητα του είναι πράγματα που μπορείς να επιτύχεις αν είσαι ένας πάρα πολύ καλός μουσικός και οι συνθέσεις του είναι μοναδικές. Και το πακέτο είναι τόσο πλήρες που πέραν της μουσικής, υπάρχει και το εξαιρετικό εξώφυλλο του Costin Chioreanu και ένα συνολικά προσεγμένο artwork.
Έχουν περάσει κάμποσα χρόνια από τότε που βγήκε. Έχω ακούσει πάρα πολλά άλμπουμ, ελληνικά και ξένα. Και δύσκολα έβρισκα κάτι αντίστοιχης ποιότητας. Το Anassa είναι το άλμπουμ που γύριζα πίσω όταν ήθελα 40 όμορφα λεπτά. Ήταν ο δίσκος που πρότεινα σε όποιον θέλει να εξερευνήσει γενικά την ορχηστρική μουσική. Με συνόδευσε πολλές ώρες στις δύσκολες μέρες της καραντίνας και βρήκε θέση στο αντίστοιχο αφιέρωμά μου.
Τι συνέβη μετά το Anassa;
Τα ακόλουθα που θα γράψω είναι περισσότερο μια συγκέντρωση πληροφοριών από τα social media του συγκροτήματος μιας και δεν γνωρίζω κανέναν εκτός του Νικόλα με τον οποίο έχω συνομιλήσει μόλις δύο φορές από τότε.
Την περίοδο 2018-2019 οι Message In A Cloud ήταν ιδιαίτερα ενεργοί στη σελίδα τους στο Facebook. Όχι μόνο συμμετείχαν σε συναυλίες, αλλά προώθησαν και το γεγονός ότι το Anassa και τα τραγούδια του μπήκαν σε αφιερώματα και συλλογές αρκετών περιοδικών. Εκτός των άλλων ήταν ενεργοί και στο στούντιο και το καλοκαίρι του 2019 έσκασε ένα πρώτο teaser με νέα μουσική δείχνοντας μας ότι το Anassa θα αποκτήσει σύντομα διάδοχο.
Ήταν όμορφο και έμοιαζε τόσο ίδιο αλλά και τόσο διαφορετικό από το ντεμπούτο του συγκροτήματος. Το 2020 ο κορονοϊός ήρθε στη ζωή μας, αλλά οι Message In A Cloud κατά την περίοδο της καραντίνας μας έφεραν ένα ολοκαίνουριο κομμάτι! Το Reißenstrasse ήταν ένα από τα πρώτα συνθετικά πονήματα του συγκροτήματος, αλλά είχε μείνει εκτός του πρώτου τους άλμπουμ και τελικά βγήκε ως single στο Bandcamp και στο κανάλι του 666MrDoom.
Το Reißenstrasse είχε πιο αισιόδοξη χροιά και το ανάλογο νιώθαμε και όσοι παρακολουθούσαμε το συγκρότημα περιμένοντας τον δεύτερο δίσκο. Το 2020 περνούσε και η αισιοδοξία για επιστροφή δεν είχε σβήσει μιας και το συγκρότημα συμμετείχε κανονικά σε events όπως το Merch of the Bands, ωστόσο μέχρι τα μέσα του 2021 οι καραντίνες και η κατάσταση στη χώρα είχαν οδηγήσει στο να μην υπάρχουν updates.
Στα μέσα προς τέλη του 2021 με την αγορά να ανοίγει σιγά σιγά, είχαμε μια πρώτη φωτογραφία από το στούντιο ενώ το βασικότερο ήταν πως στις 9 Δεκεμβρίου, το συγκρότημα επέστρεψε συναυλιακά μετά την πανδημία και μαζί με τους Egoera συμμετείχαν στην παρουσίαση του νέου δίσκου των Halocraft.
Το δεύτερο teaser για πιθανό νέο τραγούδι ήρθε από τον ίδιο το Νικόλα τον Απρίλιο του 2022 και αναδημοσιεύτηκε από το προφίλ του συγκροτήματος. Και τότε, ούτε ένα μήνα μετά ανακοινώθηκε το τέλος του συγκροτήματος.
Στο τέλος όμως μένει το Anassa
Βλέποντας την πορεία τους, μου φαίνεται τόσο απότομο αυτό το τέλος… Είμαι χαρούμενος που τουλάχιστον απ’ όσο δείχνουν όλα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεταξύ των μελών, αφού τον Ιανουάριο ανέβασαν όλοι μαζί φωτογραφία χαμογελαστοί σε μια συνάντησή τους. Πιθανολογώ πως υπήρχε πρόβλημα στο να μπορούν τα μέλη να συναντηθούν και να ηχογραφήσουν. Δε μπορώ να ξέρω παραπάνω.
Ξέρω ότι στο τέλος της ημέρας, ενάμιση χρόνο μετά την ανακοίνωση του τέλους, το Anassa παραμένει εδώ. Με συντροφεύει σε εύκολες και δύσκολες στιγμές, σε μοναχικούς περιπάτους και σε βόλτες με το αμάξι. Δεν ξέρω αν μια μέρα οι Message In A Cloud συνεχίσουν, αν θα βγάλουν άλλο δίσκο, αν ξαφνικά ενεργοποιηθούν πάλι. Ξέρω ότι μας πρόσφεραν κάτι πολύ όμορφο και με έμαθαν να εκτιμάω μοναδικούς δίσκους χωρίς να ζητάω αντάλλαγμα για κάτι περισσότερο.
Μέχρι τότε… Eat. Sleep. Listen to Anassa. Repeat.
