Πριν από δύο χρόνια, μου έσκασε μια τρελή ιδέα. Σκέφτηκα ότι εκτός των αφιερωμάτων που κάνω εγώ στο anthem.gr για τα καλύτερα της χρονιάς, θα ήθελα πολύ να κάνω και ένα αφιέρωμα με το τι άκουσε ο κόσμος και τι θα μου πρότεινε και εμένα. Έτσι πήγα στο Τουίτερ και προσκάλεσα όποιον ήθελε να μου στείλει ένα άλμπουμ να ακούσω και να συμπεριλάβω.
Κάποιοι φίλοι έχουν γίνει μόνιμοι συντελεστές αυτού του άρθρου, άλλοι επανεμφανίζονται. Όπως και να ‘χει, το αφιέρωμα του 2022 είχε σπάσει σε δύο μέρη και θα το βρείτε εδώ και εδώ. Για το 2023 είχαμε ένα αφιέρωμα που θα το βρείτε εδώ, ενώ φέτος είχαμε στρογγυλά δέκα συμμετοχές! Όπως και στα αφιερώματα για τα δικά μου καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, πλέον γράφω και σε ποιο είδος μουσικής ανήκει κάθε άλμπουμ ώστε να ψάξετε αυτά που σας αρέσουν.
Η σειρά με την οποία τα έβαλα δεν είναι κάποια σειρά προτίμησης, απλά είναι η σειρά με την οποία τα αποθήκευσα και τα έγραψα. Πάμε λοιπόν να δούμε τι ακούσατε εσείς το 2024, τι μου προτείνατε και πως τα βίωσα εγώ!
1. Steel Inferno – Rush of Power από @ItsDies
Είδος: Heavy Metal
Πέρυσι ο Dies μου είχε προτείνει το φανταστικό Towers of Gold των Sacred Outcry και ήταν η καλύτερη πρόταση από όλες όσες έλαβα. Φέτος όμως αλλάζουμε είδος και πάμε με την αγαπημένη του λέξη: Ατσάλι. Χωρίς να είμαι ο πιο μεγάλος φαν του είδους, κάθε χρόνο υπάρχουν άλμπουμ με κλασικό heavy metal που βρίσκουν θέση στις επιλογές μου.
Το Rush of Power των Steel Inferno είναι ένα άλμπουμ που βγήκε σχετικά πρόσφατα και μετά από αρκετές ακροάσεις με κέρδισε απόλυτα. Καλοπαιγμένο ευρωπαϊκό speed metal με πολύ γρήγορα και κοφτά riffs, ωραίες δισολίες, την επιθετική φωνή του Chris Rostoff να σε κερδίζει τόσο σε χαμηλές νότες όσο και σε ψηλές και είναι ένα αλμπουμ που σου δείχνει πως πρέπει να παίζεται το ευρωπαϊκό heavy metal εν έτει 2024.
2. Split System – Vol. 2 από @p_poniridis
Είδος: Punk Rock
O Πονηρίδης είναι σταθερό μέλος αυτού του άρθρου κάθε χρόνο, ωστόσο μου είχε κάνει εντύπωση ότι το 2022 μου πρότεινε την post-hardcorίλα των Chronoboros και το 2023 τους Poison Ruin με το μείγμα dungeon/punk/metal που έπαιζαν, και έτσι δε μου είχε προσφέρει κάτι που να κινείται στους πιο κλασικούς punk δρόμους που με έχει συνηθίσει.
Enter Split System. Ένα ακόμα συγκρότημα από την πολύ ελπιδοφόρα νέα γενιά της Αυστραλίας, το οποίο όμως σε γυρίζει αρκετές δεκαετίες πίσω τόσο αισθητικά όσο και μουσικά. Ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες φετινές προτάσεις και πρέπει να πω ότι είχα χρόνια να κολλήσω στο repeat έναν punk δίσκο. Στη μουσική τους μπορείς να ακούσεις επιρροές από Clash μέχρι Minor Threat, αλλά δείχνει να τους αρέσει ακόμα ο πιο alternative ήχος.
Η παραγωγή είναι απίστευτα ρετρό κάνοντας τις κιθάρες να ακούγονται πιο μπουκωμένες και τα ντραμς λιγότερο δυνατά, δίνοντας σου έτσι την αίσθηση ότι ακούς μια μπάντα της γειτονιάς να ηχογραφεί στο γκαράζ της. Όλο αυτό όμως το κάνει με πολύ ενδιαφέροντα ρεφρέν, πολύ δυναμικές κιθάρες και τρομερή όρεξη σε κάθε σημείο του άλμπουμ. Από μένα highly recommended.
3. Sun and Sail Club – Shipwrecked από @fbdaounou
Είδος: Stoner Rock
Έκανα ένα μεγάλο λάθος. Πριν βάλω αυτό το άλμπουμ, δεν τσέκαρα να δω ποια είναι τα μέλη του συγκροτήματος. Ξεκινάει με μια αρκετά jazzy εισαγωγή και σύντομα μπαίνει ένα καταπληκτικό μπασοriff και το Shipwrecked αλλάζει εντελώς ύφος κινούμενο σε μονοπάτια γρήγορου stoner στο στυλ των πιο πρώιμων Kyuss. Με έκπληξη είδα ότι πρόκειται για ένα stoner supergroup αποτελούμενο από τους δύο Scott Reeder (των Fu Manchu και των Kyuss οι οποίοι δεν έχουν καμία συγγένεια μεταξύ τους), τον Bob Balch των Fu Manchu και τον Tony Adolescent των The Adolescents.
Λόγω του ότι έχουν αρκετά χρόνια να βγάλουν άλμπουμ, οι Καλιφορνέζοι ακούγονται πολύ ορεξάτοι. Οι συνθέσεις είναι σχετικά μικρές σε διάρκεια και ο Reeder στο μπάσο κάνει όργια αποτελώντας τον οδηγό σε κάθε τραγούδι. Οι υπόλοιποι βέβαια δεν πάνε πίσω και τα κομμάτια τους είναι όλα πολύ γρήγορα, αλλά πολύ χορταστικά γεμάτα riffs και εκρηκτικά ξεσπάσματα. Ένα άλμπουμ που live θα αποδοθεί τέλεια σε μικρά clubs για πολύ κοπάνημα.
4. Judas Priest – Invincible Shield από @SpellAlchemios
Είδος: Heavy Metal
Πέρυσι ο Θοδωρής με έβαλε στον κόσμο των Periphery, φέτος όμως είχα ακούσει όλα τα άλμπουμ που μου πρότεινε και προτίμησα να ξανακάνω μια ακρόαση στο Invincible Shield των μεγάλων Judas Priest. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ανέκαθεν στους Priest είναι το πως καταφέρνουν να ακούγονται πάντα φρέσκοι και με καλογυαλισμένο ήχο, κοιτώντας μπροστά και χωρίς να αναλώνονται στα ίδια και τα ίδια όπως πολλές μπάντες στο είδος τους.
Αυτή η φρέσκια ματιά αποτυπώθηκε στο προ εξαετίας Firepower που προσωπικά με είχαν εκπλήξει ευχάριστα και αυτό συνεχίζεται και στο Invincible Shield. Ο Halford ακόμα και στα 70κάτι του παραμένει ένα από τα σπουδαιότερα λαρύγγια στο metal, οι Tipton-Faulkner παρουσιάζονται ξανά πολύ δεμένοι ως δίδυμο, οι Hill-Travis αποτελούν σταθερές και στιβαρές παρουσίες και έτσι έχουμε ένα ακόμα πολύ δυνατό άλμπουμ στη δισκογραφία τους με την παραγωγή του Andy Sneap να είναι ξανά ακριβώς αυτό που χρειάζονται οι συνθέσεις για να απογειωθούν.
Προσωπικά το βάζω ένα κλικ κάτω από το Firepower. Ωστόσο όσοι τους ζήσαμε στην πλατεία Νερού, μόνο καλά λόγια έχουμε να πούμε για εκείνη τη βραδιά με τους Priest να αποδεικνύουν για ακόμα μία φορά ότι αποτελούν ένα διαχρονικό σχήμα.
5. Zakula – White Forest Reign Lullabies από @Mighty_Real
Είδος: Death Metal
Μου έλεγε καιρό η φίλη Sassenach για τους Zakula και έτσι το φετινό άλμπουμ τους ήταν καλή αφορμή για να μου τους προτείνει για το αφιέρωμα μου. Είχα καιρό να ακούσω ένα extreme metal άλμπουμ που να με παρασύρει τόσο πολύ στην αποπνικτική ατμόσφαιρά του. Από το εξώφυλλο και την ασπρόμαυρη φωτογραφία με τις ταράτσες της Αθήνας μέχρι να ξεκινήσει ο Όλεθρος (όνομα και πράγμα), η αποστολή των Zakula είναι μία.
Να γράψουν έναν δίσκο με πεσιμιστικές θεματικές, ταχύτητα, ωμότητα και φόντο το αστικό τοπίο. Το καταφέρνουν στον μέγιστο βαθμό. Τα riffs είναι 100% thrash, γρήγορα και καλοπαιγμένα, υπάρχουν διάχυτες στιγμές με μελωδίες ή και λίγα συμφωνικά στοιχεία με τους Zakula να γράφουν τραγούδια που θα μπορούσες να βρεις σε κάποιο death άλμπουμ μέχρι οχτάλεπτα έπη όπως το White Forest Reign Lullabies που θα αποτελούσε εύκολα soundtrack ταινίας τρόμου χάρη στη φωνή του Πασχάλη και την ανατριχιαστική ατμόσφαιρα που χτίζουν. Φανταστικό άλμπουμ που δείχνει πόσο σπουδαία σκηνή έχουμε στον ακραίο ήχο.
6. Molchat Doma – Belaya Polosa από @theGreenLoki13
Είδος: Dark Wave
Όντας συμπαραγωγός του Τζανέτου Καβαλιώτη στο Anthems Radio Show, δε γινόταν να μην έχω ακούσει τους Λευκορώσους Molchat Doma. Γνωστοί για το εξαιρετικό Etazhi του 2018, έχουν κυκλοφορήσει και το πολύ υποτιμημένο Monument το 2020. Το Belaya Polosa το είχα ακούσει μία με δύο φορές όταν πρωτοκυκλοφόρησε, αλλά η πρόταση του φίλου και ακροατή Green Loki με ώθησε στο να επαναλάβω την ακρόαση του.
Είναι ένα άλμπουμ αρκετά διαφορετικό των προκατόχων του αφού οι Molchat Doma αποφασίζουν να εισάγουν νέα στοιχεία στη μουσική τους. Σε μεγάλο βαθμό γέρνουν αρκετά προς την χορευτική electro pop πλευρά τους με πολλές 80s επιρροές, φλερτάρουν με το industrial και το post-punk κρατώντας όμως τη σκοτεινή και μελαγχολική ατμόσφαιρα που τους χαρακτηρίζει. Όσο underground και να είναι ωστόσο, τόσο περισσότερο αρχίζουν να γέρνουν σε μια εμπορική πλευρά τους που σε μεγάλο βαθμό τους ταιριάζει. Πλέον αναμένω να δω ποιο θα είναι το επόμενο βήμα τους και που θα κινηθούν μουσικά.
7. Múr – Múr από @__Rankin__
Είδος: Progressive Death Metal
Αναθεματισμένε Rankin με κατέστρεψες πάλι. Πριν δύο χρόνια με τους Psychonaut, φέτος με τους Ισλανδούς Mur, ένα συγκρότημα που αγνοούσα παντελώς. Ξεκινώντας το άλμπουμ, το Eldhaf μου δίνει την εντύπωση ότι θα ακούσω progressive metal τύπου Devin Townshed Project αφού μου θύμισε πάρα πολύ το Deadhead ως δομή.
Και κάπου εκεί μπαίνει το ομώνυμο που εισάγει τα death στοιχεία του. Και τίποτα δεν είναι ξανά το ίδιο. Ένας οδοστρωτήρας από progressive, extreme και post metal, τα οποία μπαίνουν σε ένα μπλέντερ και δημιουργούνται ανατριχιαστικές συνθέσεις. Να πω για το Vitrun και τη μαγική ατμόσφαιρα που χτίζει με το keytar και τα synthesizers; Τη Blade Runner εισαγωγή, τους folk ρυθμούς και το συγκλονιστικό outro του Heimsslit; Για το επικό δεκάλεπτο Holskefla με ανατριχιαστική ατμόσφαιρα και τις riffάρες να βαράνε από παντού;
Η παραγωγή στις κιθάρες είναι υποδειγματική. Το παίξιμο τους είναι στακάτο. Τα φωνητικά είτε μελωδικά είτε growls είναι μαγικά. Αν ψάξεις ένα αρνητικό στο άλμπουμ, θα βρεις μόνο το εξώφυλλο. Είναι να απορείς γιατί έβαλαν τις φάτσες τους, ενώ καλλιτεχνικά και οπτικά έχουν υπέροχες βιντεοκλιπάρες για τα Holskefla και Heimsslit. Αυτά πάντως είναι πταίσματα όταν μιλάμε για τόση ποιότητα. Το καλύτερο metal ντεμπούτο της χρονιάς. Ένας από τους καλύτερους metal δίσκους φέτος.
8. Speedrush – Division Mortality από @Ashaman75
Είδος: Thrash Metal
Όταν μου προτείνουν ελληνικό συγκρότημα, νιώθω λίγο πιο χαρούμενος, γιατί έχω την ευκαιρία να ανακαλύψω κάποιο νέο όνομα της σκηνής που δεν έχω ξανακούσει. Από το υπέροχο εξώφυλλό τους και το instrumental τρίλεπτο Division Mortality σε προετοιμάζουν για το τι θα ακολουθήσει. Είναι ένας πραγματικά πολύ δυνατός thrash metal δίσκος επηρεασμένος αρκετά από την κεντρική ευρωπαϊκή σκηνή, αφού ανά σημεία ακούς τα στοιχεία από ευρωπαϊκό heavy και speed.
Σε σχέση με τον προ οχταετίας προκάτοχό του Endless War ακούγεται εξίσου επιθετικό, αλλά ακόμα μελωδικότερο και η δουλειά που έχει γίνει ειδικά στο κομμάτι των σόλο είναι εξαιρετική και άρτια σε τεχνικό επίπεδο. Θα δώσω έξτρα πόντους και στην παραγωγή που έχει γίνει, αφού το κάνει να ακούγεται αρκετά ωμό και underground επιτυγχάνοντας έναν αντιπροσωπευτικό ήχο για το ελληνικό thrash. Μια πολύ όμορφη προσπάθεια συνολικά.
9. IOTUNN – Kinship από @ElliKarmela
Είδος: Progressive Metal
Ένα ακόμα άλμπουμ που είχα ακούσει, αλλά επέλεξα να το συμπεριλάβω σε αυτό το αφιέρωμα για πολλούς λόγους. Από την πρώτη ακρόαση, το Kinship μπήκε πολύ εύκολα στα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Όχι στο είδος του, αλλά σε όλο το metal γενικότερα. Έχουν περάσει ούτε δύο μήνες από την κυκλοφορία του και ακόμα προσπαθώ να το χωνέψω, να το βιώσω ξανά και ξανά.
Οι IOTUNN προέρχονται από τη Δανία και τα Νησιά Φερόε και οι θεματικές τους έχουν να κάνουν με τη μυθολογία, τη φύση, τον κόσμο και αυτό αποτυπώνεται μέσα από τη συγκλονιστική ατμόσφαιρα που στήνουν σε αυτό το δίσκο. Επηρεασμένο από πολλούς καλλιτέχνες, καταφέρνει και ενσωματώνει από επικά viking στοιχεία, progressive rock και μελωδικό death, αλλά μέσα από το άλμπουμ οι Βορειοευρωπαίοι σχηματίζουν πλέον τη δική τους ταυτότητα.
Οι στίχοι του είναι οριακά ποιητικοί και η ατμόσφαιρα που εκπέμπει σε κάνει να τη βιώνεις και σε παίρνει μαζί της σε κάθε λεπτό του. Συνθέσεις μεγάλες σε διάρκεια που δεν κάνουν κοιλιά πουθενά, επικά στοιχεία, μελωδίες που σε ταξιδεύουν. Αυτό το άλμπουμ δεν το ακούς απλά. Το εξερευνείς. Οι IOTUNN άφησαν παρακαταθήκη με αυτό το σπουδαίο δημιούργημα.
10. Gurriers – Come and See από @CheapEripo
Είδος: Post-Punk
Ο φίλος Sardonius είναι πάντα εκεί για να προτείνει είτε Aussie Rock ή γενικότερα κάποιο συγκρότημα που παίζει ωραία εναλλακτικά ροκάκια. Για φέτος επέλεξε τους Ιρλανδούς Gurriers, τους οποίους προσωπικά δεν γνώριζα. Από το εισαγωγικό Nausea ωστόσο έπιασα αμέσως ότι μιλάμε για ένα άλμπουμ το οποίο φέρνει στο 2024 έναν πολύ ωραίο 80s και 90s ήχο κάτι που αντικατοπτρίζεται και στην εμφάνιση του συγκροτήματος.
Post-Punkίλα με έντονο μπάσο και πολλά ηλεκτρονικά και industrial στοιχεία που κάνει τα τραγούδια τους αρκετά catchy και πολύ χορευτικά όπως το φανταστικό Des Goblin. Από την άλλη η alternative και grunge μελαγχολία κάνει αρκετές φορές την εμφάνιση της σε αρκετές συνθέσεις με τους στίχους και τις ερμηνείες όπως στο Prayers να είναι αληθινοί και σκληροί. Συνολικά ένα άρτιο και συμπαγές άλμπουμ, μια εξαιρετική πρόταση από τον εναλλακτικό χώρο για φέτος.
Αυτό ήταν και το αφιέρωμα σε όσα εσείς επιλέξατε, αγαπήσατε και μου προτείνατε. Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά για τις προτάσεις τους και το χρόνο που έκατσαν να βρουν κάτι καλό να μου στείλουν και φυσικά δίνουμε ραντεβού για του χρόνου!
