Για πολλούς ένα ταξίδι ζωής, για άλλους το μέρος όπου μένουν μακρινοί συγγενείς, για κάποιους απλώς μια γωνίτσα στην άκρη του χάρτη, η Αυστραλία είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες χώρες εκεί έξω. Αραιοκατοικημένη, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα και μερικές μητροπόλεις διάσπαρτες κοντά στη θάλασσα, η χώρα αυτή έχει γίνει ουκ ολίγες φορές αντικείμενο μελέτης.
Όμως εδώ δεν είμαστε για να μιλήσουμε λες και βρισκόμαστε σε ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ, αλλά εστιάζουμε στη μουσική. Πατρίδα των AC/DC, του Nick Cave και των Bad Seeds, των INXS, των Jet, των Pendulum, των Wolfmother, των Airbourne, των Tame Impala και πολλών άλλων, οι Αυστραλοί έχουν βγάλει μουσικές για όλα τα γούστα.
Αποφάσισα σήμερα να εστιάσουμε σε μια διαφορετική της πλευρά και να κινηθούμε από hardcore punk και desert μονοπάτια μέχρι post-rock και post-metal και να μιλήσουμε για μερικά από τα διαμάντια της χώρας αυτής. Επέλεξα ενεργά συγκροτήματα που είχαν σχηματιστεί από τα 00s και μετά προκειμένου να εστιάσουμε στο νέο αίμα της αυστραλιανής μουσικής. Enjoy!
1. Solkyri
Ξεκινάμε το ταξίδι μας από το Σίδνεϊ και ως συνήθως θα δώσουμε έμφαση σε αρκετά συγκροτήματα του post χώρου. Οι Solkyri δημιουργήθηκαν το 2006 με σκοπό να δημιουργούν instrumental δίσκους με άλλοτε χαλαρωτική, άλλοτε πιο έντονη μουσική και να σε ταξιδεύουν με τις μελωδίες τους. Επίσης είναι από τα πιο συνεπή συγκροτήματα της λίστας όσον αφορά τις κυκλοφορίες τους, αφού ξεκίνησαν από το 2011 μέχρι και το 2020 κυκλοφόρησαν τέσσερα άλμπουμ και λογικά μέσα στον επόμενο 1μιση χρόνο θα δούμε τον επόμενο δίσκο.
Η εξέλιξή τους είναι συνεχής και τα πιο δημοφιλή τραγούδια τους περιλαμβάνονται στο Mount Pleasant που κυκλοφόρησε το 2020 και κατά τη γνώμη μου είναι ο καλύτερος τους δίσκος. Η συνθετική τους ωριμότητα, οι όμορφες μελωδίες τους, τα πιο σκληρά ριφ τους κάνουν αυτό το άλμπουμ ένα από τα πιο ωραία διαμαντάκια στο χώρο του post-rock.
2. Meniscus
Παραμένουμε στο Σίδνεϊ και πάμε σε ένα συγκρότημα για το οποίο μίλησα στο Unstable Show του Ιανουαρίου. Οι Meniscus λοιπόν αποτελούνται από τρεις μουσικούς και έναν visual artist στον οποίο οφείλονται η όμορφη σκηνική τους παρουσία και το απίστευτο εξώφυλλο του τελευταίου τους άλμπουμ. Μουσικά ωστόσο δεν πάνε πίσω αφού και στο συνθετικό κομμάτι δείχνουν να διαθέτουν αστείρευτο ταλέντο και κυρίως εξαιρετική χημεία.
Κατά βάση κινούνται στον ευρύτερο post χώρο, αλλά σε κάθε τους τραγούδι θα βρεις πολλά ambient περάσματα και progressive επιρροές με τους ίδιους να δηλώνουν ότι θέλουν να συνδυάσουν τις μελωδίες των Sigur Ros και των Mogwai με την τεχνική των King Crimson. Με δύο άλμπουμ στο ενεργητικό τους, θα πρότεινα να εστιάσετε στο Refractions του 2016, ένα ανεπανάληπτο έπος με δεκάλεπτες συνθέσεις, εξαιρετική ατμόσφαιρα και άψογη τεχνική. Πρόκειται για ένα άκουσμα στο οποίο ξαναγυρίζω συνεχώς και πιστεύω ότι και εσείς θα πάθετε το ίδιο.
3. Foot
Θα κάνουμε κάμποσες φορές σήμερα το δρομολόγιο Σίδνεϊ-Μελβούρνη αφού οι δύο αυτές πόλεις κυριαρχούν στο σημερινό αφιέρωμα. Η Αυστραλία δε θα έλεγα ότι διακρίνεται για την stoner/desert σκηνή της, αλλά οι Foot κουβαλάνε σημαντικό φορτίο στην πλάτη τους. Τους ανακάλυψα εντελώς τυχαία ψάχνοντας underground stoner κυκλοφορίες, αλλά ακούγοντας τους ανατρίχιασα.
Ξεκίνησαν το 2016 και έκτοτε είναι τρομερά παραγωγικοί κυκλοφορώντας τρεις δίσκους το 2018, το 2020 και το 2022 εκ των οποίων αδυνατώ να ξεχωρίσω κάποιον. Κινούνται κυρίως σε desert φόρμες, παίζουν πολύ με διπλά φωνητικά στο στυλ των Alice In Chains και όλο αυτό το αγκαλιάζουν με μια ψυχεδελική ατμόσφαιρα που σε κάνει να αφαιρεθείς τελείως από οτιδήποτε κάνεις.
Ένα από τα πιο underground σχήματα του αφιερώματος και ταυτόχρονα ένα από τα πιο ποιοτικά συγκροτήματα του είδους εκεί έξω. Αν σας αρέσουν συγκροτήματα τύπου Mars Red Sky, επιβάλλεται να δώσετε μια ευκαιρία στους Foot να σας τραβήξουν με τις μελωδίες τους και τις φωνητικές τους γραμμές.
4. Clowns
Έως τώρα ακούσαμε κάμποση μελαγχολική μουσική, οπότε θα αλλάξουμε τελείως στυλ παραμένοντας στη Μελβούρνη. Οι Clowns είναι ο ορισμός του fun συγκροτήματος αφού μας προσφέρει ένα εκρηκτικό μείγμα μουσικής με συνδυασμό punk, hardcore και alternative. Ακούγοντας το Endless πέρυσι (που βρήκε μια θέση στη λίστα μου με τα καλύτερα της χρονιάς) πέρασα φανταστικά.
Από την αρχή έως το τέλος, οι Αυστραλοί βγάζουν απίστευτη ενέργεια και προσφέρουν το καλύτερο άλμπουμ της έως τώρα δισκογραφίας τους. Θεωρώ πως όποιος γουστάρει το hardcore punk και τα screaming φωνητικά, καθώς και τις γρήγορες κιθάρες, θα περάσει φανταστικά ακούγοντας τους Clowns, ενώ και από σκηνική παρουσία δείχνουν ότι είναι πάρα πολύ δυναμικοί.
5. Mammoth Mammoth
Το πόσο πολύ αγαπάω αυτό το συγκρότημα ειλικρινά δε μπορείτε να φανταστείτε. Οι AC/DC είναι το πιο γνωστό ροκ συγκρότημα από την Αυστραλία, οι Airbourne συνέχισαν στη δική τους συνταγή, αλλά οι Mammoth Mammoth αντιπροσωπεύουν το ωραίο σύγχρονο hard rock που θα ακούς πίνοντας τα ποτά σου και περνώντας καλά σε κάποιο μπαρ.
Έχουν πολλά feelgood vibes στη μουσική τους και είναι ίσως το παραγωγικότερο συγκρότημα του σημερινού άρθρου. Ξεκίνησαν το 2007 στη Μελβούρνη και από το 2009 μέχρι και το 2019 έβγαλαν πέντε άλμπουμ και θεωρώ πως το Kreuzung που ήταν το τελευταίο τους είναι το αντιπροσωπευτικότερο αν θες να πάρεις μια γεύση από τη μουσική τους.
Έχουν τρομερή συναυλιακή παρουσία και μάλιστα μετά την πρώτη καραντίνα άφησαν αβέβαιο το μέλλον τους θεωρώντας πως ως συγκρότημα υπάρχουν κυρίως για να διασκεδάζουν τον κόσμο, αν και έκτοτε έχουν επανενωθεί με παλιότερα μέλη και αναδιοργανώθηκαν. Ωστόσο λόγω αυτού του γεγονότος έχουν κάνει τόσο μεγάλο δισκογραφικό κοινό. Με fuzzy ρυθμούς, επιρροές από Guns N’ Roses μέχρι Motorhead και Black Sabbath, οι Mammoth Mammoth είναι μια συγκλονιστική μπάντα που δεν έχει πάρει την αναγνώριση που της αξίζει. Απολαύστε τους όσο ετοιμάζουν το επόμενο άλμπουμ τους.
6. We Lost the Sea
Άφησα για το τέλος το γνωστότερο όνομα της λίστας και επιστρέφουμε στο Σίδνεϊ για τους We Lost the Sea. Πρόκειται για ένα συγκρότημα με τραγική ιστορία που ταυτόχρονα επηρέασε την εξέλιξη του. Ξεκίνησαν το 2007 και εντάχθηκαν στο post-metal είδος που τότε γνώριζε την άνθιση μέσω των σχημάτων της Hydra Head Records και συγκροτημάτων όπως οι ISIS και κυκλοφόρησαν δύο φανταστικά άλμπουμ, το Crimea και το The Quietest Place on Earth.
Το 2013 ο τραγουδιστής τους Chris Torpy αυτοκτονεί και τα υπόλοιπα μέλη θρηνούν. Για πολλούς η ψυχή του συγκροτήματος, ο Torpy έντυνε τα βαριά riffs τους με τα σκληρά φωνητικά του. Αφού έκαναν ένα διάλειμμα, τα υπόλοιπα μέλη αποφάσισαν να συνεχίσουν με το συγκρότημα σε άλλο ύφος. Το 2015 κυκλοφορούν εις μνήμην του Torpy το άλμπουμ Departure Songs, έναν μελαγχολικό post-rock δίσκο που εντάσσεται στους καλύτερους της δεκαετίας για το είδος.
Το Departure Songs διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο καθώς πρόκειται για ένα συγκλονιστικό άκουσμα που διαρκεί πάνω από μία ώρα. Συνέχισαν με το Triumph & Disaster και πάλι σε ανάλογες μουσικές φόρμες και μάλιστα μπήκαν και στα τσαρτς της Αυστραλίας. Χωρίς τον Torpy και με πλήρη αλλαγή στο πως προσεγγίζουν τη μουσική τους, οι We Lost the Sea λειτουργούν με δικούς τους ρυθμούς και σύντομα θα βγάλουν καινούριο άλμπουμ. Αυτό που δείχνουν είναι ότι ανεξαρτήτως του είδους που υπηρετούν, παραμένουν τρομερά ποιοτικοί.
Bonus 1: Bear the Mammoth
Για τα bonus συγκροτήματα θα επιστρέψουμε στην σκηνή της Μελβούρνης και αφού είδαμε τους ροκάδες Mammoth Mammoth, πάμε ξανά σε ορχηστρικό post-rock με τους Bear the Mammoth. Είναι από τις μπάντες που χαίρουν εκτίμησης στην post σκηνή και σε αρκετά περσινά αφιερώματα με τους καλύτερους post δίσκους παγκοσμίως, βρήκα το Purple Haus που είναι και το τελευταίο τους άλμπουμ.
Από το 2011 που ξεκίνησαν, οι Bear the Mammoth κινούνται στο ίδιο στυλ μουσικής, δηλαδή παντρεύουν το progressive rock με το post και δένουν τις συνθέσεις τους με πολύ όμορφα ατμοσφαιρικά στοιχεία. Τα άλμπουμ τους συνδυάζονται ιδανικά με χαλαρές δραστηριότητες όπως περπάτημα ή βόλτα με το αυτοκίνητο. Αν και όλα κυλάνε όμορφα, νομίζω ότι με το Purple Haus ανέβηκαν επίπεδο και πιστεύω ότι και μελλοντικά θα μας χαρίσουν όμορφες κυκλοφορίες.
Bonus 2: Treebeard
Όποιοι με διαβάζετε καιρό ξέρετε ότι στο ορχηστρικό post-metal έχω μια αγάπη που δεν κρύβεται. Στην προσπάθεια μου να ξεψαχνίσω το είδος όσο περισσότερο γίνεται, έπεσα πάνω στους Treebeard από τη Μελβούρνη, οι οποίοι κάλυπταν 100% τα θέλω μου. Αρχικά και μόνο από το όνομα τους που παραπέμπει σε Lord of the Rings κέρδισαν πόντους. Αλλά ας πάμε και στη μουσική.
Θες χαλαρά post-rock τραγούδια στο στυλ των Audrey Fall; Έχουν. Θες μεγάλες δεκάλεπτες συνθέσεις; Έχουν. Θες τραγούδια με λίγα ατμοσφαιρικά φωνητικά να ντύνουν τις συνθέσεις; Έχουν. Μήπως θες να κοπανηθείς με ανελέητα riffs που θυμίζουν Russian Circles; Ε και από αυτό έχουν.
Με μόλις ένα άλμπουμ στο ενεργητικό τους, το Nostalgia του 2021, και με το sequel να κυκλοφορεί μέσα στο 2024, οι Treebeard αντιπροσωπεύουν επάξια την πιο νεανική γενιά της post σκηνής της Αυστραλίας. Αν παραμείνουν συνεπείς στις κυκλοφορίες τους, θεωρώ ότι σύντομα θα γίνουν ακόμα γνωστότεροι παγκοσμίως.
Αυτό ήταν το αφιέρωμα μας στα συγκροτήματα της Αυστραλίας, περιμένω τα σχόλια και τις δικές σας προτάσεις!
