Άλλη μία χρονιά τελειώνει και το αφιέρωμα στα ελληνικά συγκροτήματα κάπου εδώ ξεκινάει. Ήταν πλούσιο σε κυκλοφορίες το 2025 και έτσι φέτος θα έχουμε τρία μέρη όπου το κάθε ένα θα περιλαμβάνει δώδεκα άλμπουμ από όλο το φάσμα του rock και του metal.
Είναι πραγματικά το αγαπημένο μου από όλα όσα ετοιμάζω κάθε χρόνο και το έχω φτιάξει με πολλή αγάπη στους καλλιτέχνες είτε γνωριζόμαστε είτε όχι. Πέραν των άλμπουμ, επισημαίνω και τα social media και το Spotify κάθε συγκροτήματος για να το ακολουθήσετε και να ακούσετε άμεσα τη μουσική του. Αυτά τα ολίγα, πάμε λοιπόν να δούμε τις δώδεκα πρώτες δισκάρες που κυκλοφόρησαν το 2025.
Calyces – Fleshy Waves of Probability
Είδος: Progressive Metal
Το προ πενταετίας Impulse to Soar ήταν ένα ντεμπούτο που με έκανε να σημειώσω το όνομα των Calyces ως ένα από τα αγαπημένα μου νέα projects στην ελληνική σκηνή. Το Fleshy Waves of Probability έρχεται να παγιώσει αυτή τη θέση όντας ένα από τα άλμπουμ που άκουσα περισσότερο φέτος. Οι Αθηναίοι έρχονται με μια δουλειά πολύ ολοκληρωμένη τόσο μουσικά όσο και αισθητικά αφού το εξώφυλλο και τα graphics τους στο Spotify είναι από τα πιο όμορφα που είδα φέτος.
Με επιρροές από Baroness και Mastodon, αλλά και αρκετά stoner/doom στοιχεία, ο δίσκος είναι η επιτομή του σύγχρονου progressive. Έχει τις πιο σκληρές στιγμές του στα εισαγωγικά Swirling Towards the Light και Boneshatter, αλλά και τις πιο μελωδικές του στα Voices in the Gray και το Lost in Phrase που το θεωρώ ένα από τα καλύτερα τραγούδια της μέχρι τώρα δισκογραφίας τους. Δε γίνεται να μην κάνω μια μνεία στο κορυφαίο τραγούδι μου σε ακροάσεις για φέτος στο Spotify, το Lethargy που κλείνει τον δίσκο και έχει ένα outro που το συγκρότημα πραγματικά οργιάζει.
Αυτό το άλμπουμ με ενθουσίασε με την ικανότητά του να συγκεράζει τις επιρροές των δημιουργών του από πιο παλιό prog πατώντας όμως σε σύγχρονα μοτίβα του προοδευτικού ήχου. Τόσο οι μελωδίες όσο και τα φωνητικά ισορροπούν ανάμεσα στην έκρηξη και το συναίσθημα και αυτό το μεταμορφώνει σε μια από τις ουσιαστικότερες prog κυκλοφορίες της φετινής χρονιάς.
Dragon Skull – Chaos Fire Vengeance
Είδος: Epic/Heavy Metal
Είχαμε μιλήσει για τους Dragon Skull με αφορμή το πρώτο τους EP το 2022 και τώρα ήρθε η ώρα να πούμε για το full length ντεμπούτο τους. Από το εξώφυλλο την εισαγωγή του Brethren καταλαβαίνεις αμέσως τι θα ακολουθήσει. Επικό heavy metal με θεματική sword & sorcery με ιστορίες για πολέμους και δράκους. Κοινώς ωραίο ελληνικό ατσάλι για headbanging σε συναυλίες και πολλή μπύρα.
Οι Dragon Skull μας επιφυλάσσουν από την αρχή τρία από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου με το προαναφερθέν Brethren, το Dragon Riders και το Skull Crusher δείχνοντας ότι μπορούν να σε κερδίσουν είτε με πιο γρήγορο ρυθμό είτε με πιο αργό tempo με ωραία σόλο και κορυφώσεις. Ακούγοντας το, το φαντάζεσαι σαν soundtrack ταινίας με κομμάτια που οδηγούν σε μια επερχόμενη επική μάχη.
Οι ερμηνείες του Άρη Λάμπου καθοδηγούν εξαιρετικά τις επικές εισαγωγές στις κιθάρες και το πολύ στιβαρό rhythm section. Ένα έξτρα που θέλω να τους δώσω είναι η παραγωγή. Παρ’ ότι οι επιρροές τους προέρχονται από ταινίες και μουσικές των 80s, ο ήχος των Dragon Skull είναι σύγχρονος και γυαλισμένος και βοηθάει να αναδείξουν την τεχνική τους κατάρτιση. Η ελληνική σκηνή του ατσαλιού έχει κερδίσει ένα ακόμα εξαιρετικό συγκρότημα που πιστοποιεί τη θέση του με αυτό το καταπληκτικό άλμπουμ.
Elephant – Generation Of Identity Crisis – EP
Είδος: Indie/Post-Rock
Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα μου ακούσματα για το 2025 μιας και κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο. Από το A Better Me πριν τρία χρόνια με είχαν κερδίσει οι Γιαννιώτες, αλλά αυτό το EP μου θύμισε γιατί μου αρέσει τόσο πολύ ο ήχος τους. Μέσα σε 16 λεπτά και τέσσερα τραγούδια οι Elephant παρουσιάζουν για ακόμα μία φορά στο κοινό τις δυνατότητές τους.
Είναι η συναισθηματική ερμηνεία και το υπέροχο post outro του Retrospective, η alternative-punk ενέργεια του Home, η indie ατμόσφαιρα και ο γκρουβάτος ρυθμός του Kids Like Us που σε κερδίζουν αμέσως. Σου δίνουν την αίσθηση ότι αυτή είναι απλώς η αρχή και σε κάνουν να ανυπομονείς για το επόμενο δισκογραφικό τους πόνημα.
Grim Love – Mataroa
Είδος: Metalcore
Ακούγοντας αυτό το άλμπουμ, ένιωσα όπως πέρυσι με τον δίσκο των Till Silence Breaks. Σιγά σιγά η Αθήνα χτίζει τη δική της metalcore σκηνή με τραγούδια και παραγωγές που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από το εξωτερικό. Σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία ανήκει και το Mataroa των Grim Love, μιας μπάντας που γνώρισα με έναν τυχαίο και αστείο τρόπο, αλλά εκτίμησα αμέσως.
Ο ήχος τους είναι φουλ μοντέρνος και οι συνθέσεις τους κυμαίνονται μεταξύ τριών και τεσσάρων λεπτών κάνοντας το άλμπουμ πολύ δεμένο και στιβαρό. Από την επιθετικότητα του εισαγωγικού The Shameless, στο Safe and Sound με τα υπέροχα breakdowns του και από εκεί στο ευχάριστο Hate Unfolds, οι Grim Love σε παρασέρνουν σε ένα ταξίδι σε όλο τον ήχο του μοντέρνου metal. Ένα πραγματικά πολύ δυνατό ντεμπούτο που αξίζει να τσεκάρετε.
Naxatras – V
Είδος: Psychedelic Rock
Οι Naxatras είναι ένα συγκρότημα με πολύ σταθερές κυκλοφορίες ανά τα χρόνια και ο πέμπτος δίσκος τους δεν μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Αυτό όμως που είναι αρκετά εντυπωσιακό είναι πως η ψυχεδέλεια και η ατμόσφαιρα τους μένουν πάντα σταθερές, αλλά το μουσικό τους ύφος υφίσταται μικρές αλλαγές στην κατεύθυνσή του που σε κάνει να θες να εξερευνήσεις στο έπακρο κάθε νέο τους πόνημα.
Το V λοιπόν είναι ένα άλμπουμ που μοιάζει να σε παρασέρνει σε ένα ηχητικό ταξίδι σε ανεξερεύνητες περιοχές στο διάστημα. Κρατώντας τον ατμοσφαιρικό τους ήχο και τα stoner στοιχεία τους, οι Naxatras αρχίζουν και φλερτάρουν περισσότερο με το space και το acid στοιχείο, θυμίζοντας μου προσωπικά κάποιους δίσκους τον Yuri Gagarin. Τα πλήκτρα δίνουν πλέον μια άλλη διάσταση στις ενορχηστρώσεις τους.
Το εντυπωσιακό βέβαια είναι πως σε όλο αυτήν την περιπλάνηση ανάμεσα στα άστρα μπορούν και ενσωματώνουν και λίγα στοιχεία ανατολικής μουσικής δίνοντας ένα ακόμα πιο τελετουργικό vibe σε τραγούδια όπως το Spacekeeper, το Numenia και το Legion. Είναι το άλμπουμ που συγκεντρώνει καλύτερα όλες τις επιρροές τους, είτε ηλεκτρονικές στο Utopian Structures, είτε πιο blues, είτε ακόμα και progressive και δείχνει μια συνθετική ολοκλήρωση που περιμένεις να δεις που θα σε οδηγήσει στην επόμενη κυκλοφορία τους.
AFANIA – Έξι Ύμνοι για τον Θάνατο
Είδος: Blackened Heavy Rock
Είχα γράψει για το ντεμπούτο των AFANIA το 2023 που με είχε πραγματικά ενθουσιάσει. Δεν περίμενα όμως με τίποτα ότι το συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη θα επέστρεφε τόσο γρήγορα με ένα καταπληκτικό άλμπουμ που μπαίνει στο προσωπικό μου top 5 για φέτος ανεξαρτήτως είδους και καλλιτέχνη. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα concept album με έξι τραγούδια που έχουν θεματική τον θάνατο και τρία υπέροχα ακουστικά ιντερλούδια.
Μάλιστα αν βάλεις σε σειρά τους τίτλους των ιντερλούδιων καταλήγεις στη φράση “Ένα Μάταιο Φως Ξημέρωνε για Χρόνια Μέχρι που τα Άστρα Έσβησαν” συμβάλλοντας περισσότερο στον γενικότερο πεσιμισμό του δίσκου. Μέσα σε αυτό το άλμπουμ μπορείς να βρεις πραγματικούς ύμνους για τον θάνατο και κομμάτια όπως οι Δύο Σιλουέτες και ο Τάφος Ονείρων έντυσαν ηχητικά αρκετές δύσκολες φάσεις μου φέτος.
Ηχητικά έχουμε το κλασικό heavy rock ύφος των AFANIA που εμποτίζεται με αρκετά ψήγματα από hardcore και crust punk, ολίγον sludginess από Baroness με εξαιρετικά καλογραμμένες κιθάρες και δυναμικότατο παίξιμο στα ντραμς. Οι στίχοι τους για την ελληνική μυθολογική αίσθηση του πένθους είναι ποιητικοί και οι ερμηνείες βγάζουν απίστευτο συναίσθημα. Για μένα ένα από πιο σημαντικά άλμπουμ της ελληνικής σκηνής για το 2025.
Messier 13 – Stay for a While
Είδος: Alternative/Post-Rock
Πριν από περίπου ένα χρόνο που έγραψα το αφιέρωμα για το πόσο με άγγιξαν οι Message in a Cloud, ο ιθύνων νους Νικόλας Λουκόπουλος μου είχε πει ότι έρχεται σύντομα κάτι καινούριο και όμορφο. Αυτό έμελλε να είναι οι Messier 13, στο οποίο ο ίδιος έχει αφήσει την κιθάρα για τα ντραμς, αλλά μπορώ να πω με ασφάλεια πως μαζί με τα υπόλοιπα μέλη γράφει εξίσου όμορφη και ποιοτική μουσική.
Το Stay for a While είναι ένα άλμπουμ που σου μεταδίδει μια απίστευτη ηρεμία παρά τα εξαιρετικά ξεσπάσματά του. Κάθε σύνθεση τους βασίζεται στο συναίσθημα με τις μελωδίες να αναπτύσσονται αργά και σταθερά και τα φωνητικά τους να σου δίνουν μια απόκοσμη αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε κάποιο όνειρο.
Με υπέροχα τραγούδια όπως το shoegaze-οειδές Apartment, το προσωπικό αγαπημένο 313 που φέρνει πιο μπροστά την πιο post ταυτότητά τους και την alternative-indie μαγεία του Vertigo, του James’ Sad Song και του Boston, οι Messier 13 μοιάζουν να έρχονται και να προσφέρουν ένα ιδανικό άλμπουμ για να ακούσεις σε κάποιο ταξίδι και ταυτόχρονα έναν πολύ σημαντικό δίσκο για ολόκληρο το είδος.
Nightstalker – Return from the Point of No Return
Είδος: Rock n’ Roll/Heavy Rock
Ο τίτλος του νέου άλμπουμ των Nightstalker ακούγεται σαν μια δήλωση επιστροφής, ίσως γιατί έκαναν ένα μεγάλο διάλειμμα από τη δισκογραφία για τα δεδομένα τους. Παρ’ όλα αυτά οι Αθηναίοι rockers για ακόμα μία φορά αποδεικνύουν πόσο απερίγραπτα σταθεροί είναι και πως σε κάθε νέο άλμπουμ έχουν τη δυνατότητα να γράφουν αυθεντικό πανέμορφο rock n’ roll.
Η συνταγή τους είναι γνωστή. Fuzzy κιθάρες με ωραία χαμηλοκουρδισμένα riffs, το πάντα στιβαρό μπάσο του Ανδρέα και η φωνή του Argy πάντα εκεί να καθοδηγεί την εκάστοτε σύνθεση. Αν παρατηρώ κάποια αλλαγή σε σχέση με τα προηγούμενα δύο άλμπουμ τους και ειδικά το As Above, So Below είναι ότι αυτό έχει λιγότερη ψυχεδέλεια και τα τραγούδια ακούγονται πιο άμεσα και πιο γρήγορα. Όχι βέβαια ότι αυτό το στοιχείο τους έχει χαθεί βλέπε ας πούμε Shallow Grave.
Στο τέλος της ημέρας, είναι ένας δίσκος που συνοψίζει άριστα την καριέρα του συγκροτήματος μέχρι τώρα. Έχει και τις πιο γρήγορες και heavy rock στιγμές του στα Dust και Uncut, έχει και αυτά τα αργά κομμάτια όπου ο Argy δίνει τις καλύτερες του ερμηνείες όπως το Heavy Trippin’ και είναι γενικότερα μία ακόμα υπενθύμιση ότι οι Nightstalker πάντα θα παράγουν όμορφο rock n’ roll και εμείς πάντα θα είμαστε εκεί στις συναυλίες να τους απολαμβάνουμε για όσο γουστάρουν να το κάνουν.
No Hand Path – Μυστικισμός της Ενηλικίωσης
Είδος: Black Metal
Μετά από σχεδόν 15 χρόνια, οι No Hand Path από την Καλαμάτα επιστρέφουν με νέο δίσκο και αυτή τη φορά ακούγονται πάρα πολύ ώριμοι προσεγγίζοντας το black metal ως ένα εσωτερικό ταξίδι γεμάτο ατμοσφαιρικότητα. Ο κόσμος που χτίζουν με τον Μυστικισμό της Ενηλικίωσης είναι πολύ σκοτεινός, αλλά όχι χαοτικός και βασίζεται στη στοχαστικότητα των στίχων τους.
Τα riffs έχουν βάθος και διάρκεια χτίζοντας την εκάστοτε σύνθεση πολύ όμορφα και η στιχουργική τους θεματολογία έχει λίγο από πεσιμισμό και ποίηση, θυμίζοντας λίγο την crust punk φάση και τους Καταχνιά. Το ότι είναι ελληνικοί, συμβάλλει ακόμα περισσότερο στο να σε παρασύρουν στον αποκρυφισμό και την οριακά τελετουργική τους ατμόσφαιρα.
Θεωρώ πως είναι ένας δίσκος που αξίζει πολλή προβολή και αγάπη. Προσεγγίστε τον με σιωπή, αφεθείτε μέσα στις καλογραμμένες κιθάρες του και τις κραυγές που θυμίζουν εσωτερικό μονόλογο και θα καταλάβετε πως η ελληνική extreme metal σκηνή είναι σε πολύ καλά χέρια.
Royal Arch – Love & Terror
Είδος: Post Punk
Οι Royal Arch είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου σχήματα σε αυτό το era του post-punk revival που βιώνουμε και το Love & Terror πιστοποιεί τη θέση τους στη σκηνή. Σε αυτό τον δίσκο μοιάζουν να ακροβατούν ανάμεσα στην ένταση και το συναίσθημα με πολύ ρομαντισμό στους στίχους και μια γενικότερη γλυκιά μελαγχολία να απορρέει από το songwriting τους.
Οι μπασογραμμές τους είναι υπέροχες, τα ντραμς δίνουν τον ρυθμό και οι κιθάρες με τα φωνητικά συμπληρώνουν ιδανικά ένα υπέροχο μείγμα επηρεασμένο από την βρετανική indie και post-punk σκηνή φτιάχνοντας τραγούδια που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτή.
Το Root of your Downfall, το Night After Night, το Coma, το No Grace είναι εξαιρετικά δείγματα γραφής από το ντεμπούτο των Αθηναίων. Συμπερασματικά το Love & Terror είναι ένα άλμπουμ που ρέει πολύ όμορφα, έχει ωραία αφήγηση και κυρίως πολύ ωραίες ιδέες. Είναι η γενικότερη αισθητική του και το vibe του που δείχνει ότι αυτό το συγκρότημα θα συνεχίσει να μας προσφέρει πολύ ωραίες στιγμές στη συνέχεια της καριέρας του.
Rainyard – Powerslide
Είδος: Alternative Rock/Grunge
Το ντεμπούτο των Rainyard που έρχονται από τη Θεσσαλονίκη με έπιασε πραγματικά εξαπίνης. Πρόκειται για ένα άλμπουμ με τόση ενέργεια και φρεσκάδα που κόλλησε στο repeat για όλη τη χρονιά. Φανερά επηρεασμένο από τη σκηνή του Seattle στα early 90s και μάλιστα περισσότερο από την Alice in Chains/Pearl Jam φάση και με την σκληράδα των πρώιμων Soundgarden μου ξύπνησε πολύ όμορφες ρετρό αναμνήσεις από την εποχή του Λυκείου που έλιωνα τα συγκεκριμένα συγκροτήματα.
Από το εισαγωγικό ομώνυμο τραγούδι οι Rainyard αναδεικνύουν όλη αυτή τη νεανική ορμή που αποπνέει ο δίσκος τους με ένα κομμάτι που θα μπορούσε να παίζεται σε κάποιο underground club show και όλο το κοινό να vibάρει μαζί με τη μπάντα. Το Relapse με την υπέροχη μπασογραμμή και την συναισθηματική ερμηνεία που οδηγεί σε εξαιρετικό ξέσπασμα, το Addiction που θα μπορούσε εύκολα να έχει βγει από το Facelift, το Sunrain που μας πηγαίνει στην post-grunge εποχή των 00s, το σπιντάτο οριακά μεταλλάδικο Hateful.
Οι Θεσσαλονικείς είναι επηρεασμένοι από όλο τον alternative ήχο, αλλά έχουν μπολιάσει τη μουσική τους και με αρκετό hard rock και ψήγματα από punk και metal για αυτό και δημιουργούν έναν ολότελα δικό τους ήχο. Είναι σκληροί όταν θέλουν, είναι συναισθηματικοί όταν χρειάζεται και μας προσφέρουν ένα από τα πιο μοναδικά ντεμπούτα του 2025. Περιττό να πω ότι ανυπομονώ να τους δω live.
Judas Conspiracy Theory – Ad Solem
Είδος: Post-Metal
H αγάπη μου για το post-metal και ειδικά την πλούσια ελληνική σκηνή του είναι γνωστή. Τους Judas Conspiracy Theory τους ανακάλυψα κάπου τον Μάιο και το Ad Solem αποτέλεσε μια από τις καλύτερες και πιο ελπιδοφόρες δουλειές γενικά για το είδος τη φετινή χρονιά. Παρουσιάζονται ακόμα πιο εξελιγμένοι σε σχέση με το EP τους, το Omni και έτοιμοι να εξερευνήσουν περισσότερα μουσικά μονοπάτια.
Από το Ritus Jani που ανοίγει το δίσκο γίνεται φανερή η αγάπη τους στη γραφή μεγάλων συνθέσεων με progressive riffs στις κιθάρες και χτίσιμο της έντασης μέσα από τις μπασογραμμές και τον ρυθμό των ντραμς που οδηγούν σε επικά ξεσπάσματα. Το Syzygia επιβεβαιώνει αυτήν την υπέροχη δομή, αν και το αγαπημένο μου μέρος του δίσκου είναι το δεκάλεπτο Pleiades, ένα πραγματικό post έπος όπου οι Judas Conspiracy Theory οργιάζουν με τις ιδέες τους.
Οι Αθηναίοι προσφέρουν ένα ντεμπούτο που ανήκει περισσότερο στην πλευρά του cinematic post-metal που στη χώρα μας έχουμε εξαιρετική παραγωγή χάρη στους we.own.the.sky και τους Movement of Static. Γράφουν τραγούδια που θα μπορούσαν να αποτελούν εύκολα soundtrack κάποιας sci-fi ταινίας. Έχουν την ικανότητα να σε ταξιδεύουν μέσα από τις μελωδίες τους και προτείνω ανεπιφύλακτα να βυθιστείτε σε αυτήν την εμπειρία.
Αυτό ήταν το πρώτο μέρος του αφιερώματός μας στα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς, ακολουθήστε τα συγκροτήματα που σας αρέσουν και στηρίξτε την ελληνική σκηνή και φυσικά θα τα πούμε στα επόμενα δύο μέρη με ακόμα περισσότερα άλμπουμ που αξίζει να ψάξετε.
