Είναι γεγονός πως τα sports movies είναι αρκετά υποτιμημένο είδος κινηματογράφου. Υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί, οι οποίοι λιώνοντας στην προπόνηση και τη γυμναστική προσπαθούν να παντρέψουν την αθλητική απόδοση με το υποκριτικό τους ταλέντο, προκειμένου να κάνουν μία ταινία. Πολλές φορές τα Oscars έχουν ανταμείψει τέτοιες προσπάθειες με υποψηφιότητες και βραβεία όπως η νίκη του Rocky το 1976.
Το μποξ, το wrestling και οι μεικτές πολεμικές τέχνες ως αθλήματα έχουν τη δική τους ιστορία και τα Rocky σαν ταινίες έπαιξαν το ρόλο τους σε αυτό. Έχουν υπάρξει και προσπάθειες όπως τα Warrior, The Wrestler, Southpaw, Raging Bull, Million Dollar Baby The Fighter και πολλά άλλα που κέρδισαν κοινό και κριτικούς συνδυάζοντας το ξύλο με προσωπικές βαθιά πονεμένες ιστορίες.
Με αφορμή λοιπόν το Creed II, το οποίο κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβριο, αποφάσισα να κατατάξω όλες τις ταινίες του franchise του Rocky από τη χειρότερη στην καλύτερη. Ένα franchise που είχε καθοδική πορεία μέχρι που ήρθε η αναβίωση πριν 13 χρόνια με το Rocky Balboa και μία ώριμη καλλιτεχνική συνέχεια με τα δύο Creed.
Δε θα ήθελα να πω ψέμματα, αλλά πραγματικά έχω ελάχιστες μνήμες από αυτήν την ταινία και ας την είδα σχετικά πρόσφατα. Είναι πάρα πολύ βαρετή σε όλη τη διάρκεια της, παρά το γεγονός ότι η αντιπαλότητα αφορά δάσκαλο-μαθητή, ένα concept που είναι πάντα ενδιαφέρον. Ε εδώ δεν είναι! Η τελική μάχη δε γίνεται καν σε ένα ρινγκ, αλλά είναι street fight, το οποίο δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Δε βοηθάει ούτε στο χτίσιμο του Rocky ως χαρακτήρα, ούτε υπάρχει κάποιος που ήρθε για να μείνει.
Θεωρώ τα Rocky III και Rocky IV εξίσου μέτριες ταινίες, οπότε το αποτέλεσμα κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Κοινώς στο ποια ήταν η καλύτερη μάχη στο ρινγκ και ο αντίπαλος πιο σημαντικός. Ο “I Pity the Fool” Mr. T ενσαρκώνει τον Clubber Lang που αποτελεί μία ενδιαφέρουσα πρώτη πρόκληση για τον πρωταγωνιστή μετά τις δύο μάχες με τον Apollo Creed. Αρκετά πρωτότυπη ήταν και η στρατηγική του Rocky, προκειμένου να κερδίσει, αλλά όπως και να ‘χει, το franchise μας έχει δώσει και καλύτερες στιγμές.
Η μεγαλύτερη απειλή που αντιμετώπισε ποτέ ο ήρωας. Ένα φοβερό ματς μέσα στο ρινγκ, μία ιστορία που είχε πολύ πάθος και γυρίστηκε σε μία ιδιαίτερη “στροφή” του Ψυχρού Πολέμου. Πέραν ωστόσο του γνωστού πλέον θανάτου του Apollo και της μεγάλης νίκης του Rocky μέσα στη Μόσχα, η υπόλοιπη ταινία είναι αρκετά μονότονη. Το σενάριο χειρίζεται καλά τη βασική ιδέα, αλλά αφήνει στην άκρη οτιδήποτε άλλο και πολλές σκηνές είναι βαρετές με τους χαρακτήρες να γίνονται απίστευτα κλισέ λόγω των μηνυμάτων που θέλουν να περάσουν.
Ας περάσουμε στις καλύτερες ταινίες του franchise. Το Rocky Balboa έσκασε από το πουθενά το 2006 και θα έλεγα πως μπήκε πάρα πολύ εύκολα ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες του. Είναι η τελευταία μάχη του Rocky στην οθόνη και αναμφίβολα μία από τις πιο συγκινητικές. Η ιστορία βλέπει τον πρωταγωνιστή ως ένα γερασμένο μποξέρ που έχει κρεμάσει τα γάντια, αλλά για να συμμετέχει σε ένα dream match με τον τωρινό πρωταθλητή, μας δίνει ένα από τα πιο ωραία δομημένα comebacks στην ιστορία του σινεμά. Ο Rocky αργά και σταθερά ξεκινά πάλι να προπονείται, βρίσκει τη φόρμα του παρά την προχωρημένη ηλικία του και με την αυταπάρνηση που τον διακατέχει, δίνει έναν εκπληκτικό τελικό αγώνα. Και τα δύο Creed να μην είχαν έρθει, το Rocky Balboa είναι μία εκπληκτική ιστορία λύτρωσης και επιστροφής ενός χαρακτήρα που λατρεύουμε.
Τι καταπληκτικό sequel που ήταν αυτό; Λίγο που πίστευα ότι θα φέρουν το γιο του Ρώσου και θα το “χαζέψουν” τελείως, λίγο η απουσία της ιδιαίτερης σκηνοθετικής ματιάς του Ryan Coogler, το Creed II αποδείχθηκε πολύ καλύτερο από το αναμενόμενο. Για πρώτη φορά, η ιστορία μας δε βλέπει τον πρωταγωνιστή ως τον “καλό” που θα νικήσει τους “κακούς”, αλλά δίνει στους εν λόγω κακούς τα κατάλληλα κίνητρα χάρη στα όσα συνέβησαν στο Rocky IV. Πήραν τις συνέπειες μίας μέτριας ταινίας (Rocky IV) και έχτισαν πάνω στους χαρακτήρες της και πως επηρέασε τον καθέναν τους σχεδόν τριάντα χρόνια μετά. Ο Adonis έχει κίνητρα να θέλει να μπει στο ρινγκ, αλλά και ο Ivan με τον Viktor (η σχέση των οποίων εξελίσσεται εξαιρετικά) έχουν τα δικά τους κίνητρα, αφού ζουν τη δική τους ιστορία λύτρωσης. Πραγματικά δε θυμάμαι ένα sequel τόσο παλιάς ταινίας να εμβαθύνει τόσο εξαιρετικά σε όλους τους πρωταγωνιστές. Τρομερό αποτέλεσμα.
Έχουν ένα ταλέντο ο Stallone και η παρέα του, ώστε να μπορούν να διαδεχτούν μία καλή πρώτη ταινία με αντάξια sequel. Το κατάφεραν και με το Creed και με το Rocky II. Το τελευταίο είχε να διαδεχτεί το εμβληματικό Rocky που μάλιστα είχε κερδίσει Oscar, ωστόσο δεν φοβήθηκαν να πάρουν ρίσκα, ολοκληρώνοντας ταυτόχρονα πολύ ωραία την ιστορία του Apollo και του Rocky. Κάθε λεπτό βάζει το λιθαράκι στην εξέλιξη των σχέσεων των 2 τους, ώσπου στο τέλος οι άσπονδοι εχθροί γίνονται καλοί φίλοι και συνεργάτες. Και η μετάβαση αυτή δε γίνεται με τρόπο φθηνό όπως σε πολλές ταινίες του σύγχρονου σινεμά, αλλά μέσα από αργή πορεία που αναπτύχθηκε τρομερά μέσα σε δύο ταινίες.
Ούτε οι πιο αισιόδοξοι δεν περίμεναν αναβίωση του γνωστού franchise και μάλιστα τόσο ποιοτική. Ο Stallone προφανώς δε μπορεί να παλέψει πλέον, αναλαμβάνοντας το ρόλο του δασκάλου και στο ρόλο του μαθητή είναι ο εξαιρετικός Michael B. Jordan ως Adonis Creed. Το πιο τρομερό είναι πως ο Ryan Coogler από την καρέκλα του σκηνοθέτη, χειρίζεται εξαιρετικά το γεγονός πως ο Adonis είναι γιος του Apollo με όλα όσα συνεπάγεται μία τέτοια σχέση. Συγκρούεται με τη μητέρα του και τον προπονητή του, προσπαθεί να δικαιολογήσει τις προσωπικές του επιλογές βάσει του τι σκεφτόταν ο πατέρας του, αλλά δείχνει πως έχει το ταλέντο και εργάζεται σκληρά για να καταφέρει να φανεί αντάξιος του ονόματός του. Σίγουρα έχει μία νέα, φρέσκια πνοή και μία πολύ μοντέρνα ματιά, την οποία ελπίζω να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε και σε άλλα sequels.
Από εδώ ξεκίνησαν όλα. Τι να πει κανείς για μία από τις σημαντικότερες, αν όχι τη σημαντικότερη sports movie στην ιστορία του κινηματογράφου. Κέρδισε πανάξια τρία Όσκαρ (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και μοντάζ) και εδραιώθηκε ως το πρότυπο για πολλά φιλμ που θα ακολουθούσαν στο μέλλον άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε αποτυχημένα. Η ιδέα είναι απλή. Ο Rocky του μεγάλου Stallone καλείται να παλέψει με τον παγκόσμιο πρωταθλητή Apollo Creed, ξεκινώντας έτσι μία απίστευτη κόντρα που ολοκληρώθηκε στην επόμενη ταινία και συνέχισε με τη βαθιά φιλία των δύο αντρών. Η σχέση αυτή αποτελεί τη βάση τόσο για τις παλιότερες, όσο και τις σύγχρονες ταινίες του franchise, η πλοκή ρέει πανέμορφα και η σκηνοθεσία του John G. Avildsen είναι τρομερή με τον αγώνα να σε κρατάει κάθε δευτερόλεπτο σε αγωνία.
Αυτά λοιπόν και για αυτό το Ranking, ελπίζω να σας άρεσε η κατάταξη όπως έγινε, περιμένω τις απόψεις και τα σχόλιά σας!
