Κάθε σοβαρό σάιτ κάνει έναν έλεγχο εξαμήνου και αν και δεν είμαστε σοβαρό σάιτ, προσπαθώ κάθε χρόνο στο Six Songs να σας φέρνω τα καλύτερα της χρονιάς. Ρώτησα πολλούς αν θα ήθελαν να ξανακάνω αφιέρωμα εξαμήνου και κυρίως αν αυτό θα αφορούσε δίσκους. Πέρυσι ένιωσα ότι τα άλμπουμ που έβαλα στα καλύτερα του εξαμήνου κάπου χάθηκαν σε σχέση με τα καλύτερα όλης της χρονιάς όπου είχαμε πολύ περισσότερες συμμετοχές.
Αποφάσισα λοιπόν η στήλη αυτή να γυρίσει στην original ιδέα της όταν αξιολογούσαμε τραγούδια και μάλιστα αντί για έξι, να κάνουμε ένα Ten Songs edition. Μέσα λοιπόν από τις λίστες με αγαπημένες μου κυκλοφορίες και μη, ξεχώρισα είκοσι συμμετοχές για τις οποίες θα σας γράψω σε αυτό και στο επόμενο αφιέρωμα μας που θα βγει σε λίγες ημέρες. Enjoy!
1. Khirki – Συμπληγάδες
Τα είπα πολύ αναλυτικά για τους Khirki στο αφιέρωμα που έγινε στο Unstable Show. Δύο μήνες μετά, ο Κυκεώνας παραμένει το αγαπημένο μου άλμπουμ για το 2024 μέχρι τώρα και οι Συμπληγάδες φυσικά είναι το αγαπημένο μου τραγούδι. Δικαιωματικά λοιπόν θα είναι και το πρώτο για το οποίο θα μιλήσω.
Αυτή η τριάδα έχει τόσες πολλές και τόσο ετερόκλητες επιρροές που είναι αλήθεια εντυπωσιακό πως καταφέρανε να τις συγκεράσουν σε ένα κομμάτι. Και μάλιστα ένα κομμάτι με στίχους στα ελληνικά για πρώτη φορά. Από τους Mastodon μέχρι το ελληνικό ροκ και από το απίστευτο μπάσο μέχρι το ξέσπασμα στο τέλος, οι Συμπληγάδες είναι ένα μοναδικό ταξίδι που μόνο αν το ακούσετε, θα μπορείτε να το βιώσετε κι εσείς. Στην παρουσίαση του Κυκεώνα ήταν για μένα η κορυφαία στιγμή της βραδιάς (σε μια συναυλία που είχε πολλές επικές στιγμές). Περιμένω να το απολαύσω ξανά live τον Οκτώβρη.
2. Suicidal Angels – The Fire Paths of Fate
Είχαν πέντε χρόνια να βγάλουν δίσκο οι Suicidal Angels, αλλά το Profane Prayer άξιζε πραγματικά την αναμονή. Ένιωσα σε πολλά σημεία του ότι άρχισαν να διαφοροποιούνται, να βάζουν νέα στοιχεία στη μουσική τους και αυτό φάνηκε περισσότερο στο φινάλε με το ασύλληπτο The Fire Paths of Fate. Απομακρυσμένο από τα γρήγορα thrash riffs του άλμπουμ και τα επιθετικά ρεφρέν, στα σχεδόν δέκα λεπτά του οι Αθηναίοι δημιουργούν μια απίστευτη ατμόσφαιρα με τα γυναικεία φωνητικά και τις πιο αργές μελωδίες τους για να οδηγηθούν τελικά σε ένα φανταστικό outro που σηματοδοτεί μία ακόμα σπουδαία στιγμή στη δισκογραφία τους. Εξαιρετικός δίσκος με ένα φανταστικό φινάλε.
3. Jenner – Down In the Pit
To all female συγκρότημα από τη Σερβία είχε εφτά χρόνια να βγάλει άλμπουμ και αν μη τι άλλο είχα καιρό να ακούσω κάτι τόσο ενδιαφέρον στο underground heavy/thrash είδος. Όπως είπα σε ένα φίλο χαριτολογώντας “Αυτό είναι το καλύτερο Judas Priest άλμπουμ φέτος”.
Προσωπικά ξεχώρισα το Down In the Pit γιατί η κιθαριστική δουλειά είναι εξαιρετική και κυρίως από την εισαγωγή χτίζει σιγά σιγά αυτό το τρομερό ρεφρέν που άπαξ και το ακούσεις, θα κολλήσεις και θα το σκέφτεσαι για μέρες. Δεν έχει τις περισσότερες ακροάσεις στο Spotify, αλλά για μένα αποτελεί μακράν την κορυφή στην έως τώρα καριέρα τους. Αν δεν έχετε ακούσει Jenner, βάλτε άμεσα αυτό το συγκρότημα στη λίστα σας!
4. Die Apokalyptischen Reiter – Hallo Freunde
Μου αρέσει πολύ το γερμανικό ροκ και οι στίχοι του, αλλά δεν γνώριζα τους Die Apokalyptischen Reiter μέχρι φέτος, όταν μου έστειλαν το νέο τους EP. Παρά το εξώφυλλο που προϊδεάζει για κάτι πιο σκοτεινό, το “Hallo Freunde” είναι ένα αρκετά χαρούμενο τραγούδι που μιλάει για τη φιλία. Συγκεκριμένα, ασχολείται με τους φίλους που δεν βλέπουμε τόσο συχνά πλέον, αλλά συνεχίζουμε να τους αγαπάμε και να νοιαζόμαστε για εκείνους. Γερμανικοί στίχοι (που ευτυχώς τους καταλαβαίνω), χαρούμενη ατμόσφαιρα και μουσική που μπορείς να απολαύσεις παρέα με μια μπύρα και έναν φίλο από τα παλιά είναι μια συνταγή που πετυχαίνει με μένα!
5. Pelican – Tending the Embers
Έχω υποσχεθεί πολύ καιρό ένα αφιέρωμα στους Pelican που ακόμα δεν έχω γράψει. Τους αγαπώ απίστευτα και ανυπομονούσα να ακούσω καινούρια μουσική τους, ειδικά από τη στιγμή που επέστρεψε ο Laurent Schroeder-Lebec, με τον οποίον έβγαλαν τα καλύτερα άλμπουμ τους.
Το φετινό EP, που όπως πάντα αποτελεί προπομπό του full length άλμπουμ, έχει δύο ολοκαίνουρια τραγούδια που είναι εξαιρετικά, αλλά το “Tending the Embers” το αγάπησα ένα κλικ παραπάνω. Με αυτό το τραγούδι, οι Pelican μας επιστρέφουν στο παλιό, καλό shoegaze και μας θυμίζουν έντονα το “What We All Come to Need”, αλλά εμπλουτισμένο με τις χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες του “Australasia” και τις μεταβάσεις του “The Fire in Our Throats”. Μια σπουδαία επιστροφή στις ρίζες για τους αγαπημένους post-metallers από το Σικάγο.
6. Selbst – The One Who Blackens Everything
Ας φύγουμε από το Σικάγο και πάμε να ταξιδέψουμε στη Χιλή για τους Selbst, το extreme metal πρότζεκτ του Ν. Δεν ξέρω πόσα μπορώ να γράψω για αυτό το κατάμαυρο άλμπουμ που από το εξώφυλλο φαίνεται ότι θα σε χτυπήσει στην ψυχή. Ξέρω όμως ότι το “The One Who Blackens Everything” αποτελεί μακράν την κορυφαία στιγμή του. Ένα έπος σχεδόν 8 λεπτών με μια τρίλεπτη εισαγωγή που οδηγεί σε μια απίστευτη μετάβαση, με τις κιθάρες και τα ντραμς να χτυπάνε αλύπητα και να σε εθίζουν ακόμα περισσότερο στην πεσιμιστική ατμόσφαιρα του. Μια σπουδαία σύνθεση από την αρχή έως το τέλος.
7. Kerry King – Residue
Ήθελα πολύ να μη μου αρέσει αυτό το άλμπουμ. Ήθελα να μην είμαι χατζημεταλλάς, να γράψω λίβελλους για χιλιοπαιγμένα riffs, ότι ακούμε τα ίδια και τα ίδια, ότι το thrash δεν είναι φρέσκο πλέον και άλλες τέτοιες γραφικότητες. Τελικά όμως, ό,τι και να γίνει, το thrash έχει έναν δικό του ιδιαίτερο τρόπο στο να με μετατρέπει ξανά στον 15χρονο Νικόλα που ήθελε να ακούσει το “South of Heaven” και το “Agent Orange” και να χτυπηθεί σε υπόγες.
Αυτό ακριβώς ένιωσα και με το “From Hell I Rise”. Ο King μπορεί να μην ήταν ποτέ φρέσκος, αλλά δείτε τους συντελεστές του δίσκου: Kyle Sanders, Phil Demmel, Paul Bostaph και φωνητικά από τον Mark Osegueda. Από την πρώτη στιγμή που άκουσα το “Residue” μαγεύτηκα. Έχει αυτές τις μυστικιστικές μελωδίες των Slayer, τη φωνάρα του Osegueda σε τοπ κατάσταση, πολύ σκληρά και έντονα riffs, ένα στιβαρό rhythm section να το υποστηρίζει τέλεια. Μια από τις πολύ μεγάλες εκπλήξεις στο metal φέτος.
8. Sum 41 – Landmines
Ήταν αρκετά μεγάλο σοκ για μένα η ανακοίνωση των Sum 41 ότι, μετά την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ, θα κάνουν μια τελευταία περιοδεία και θα διαλυθούν. Είναι ένα συγκρότημα με το οποίο η γενιά μας δέθηκε πολύ, ιδιαίτερα με το “All Killer No Filler”, και τα τραγούδια τους μας συνόδευσαν στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Η επιστροφή του Dave Baksh έφερε φρέσκια πνοή, και ήλπιζα να κρατήσει κάμποσα χρόνια.
Δυστυχώς, το “Heaven :x: Hell” θα είναι το τελευταίο τους άλμπουμ. Αν και είναι κάπως άνισο, τραγούδια όπως το “Waiting on A Twist of Fate” και το “Landmines” μας ταξίδεψαν πίσω στα 00s, όταν χτυπιόμασταν με τις πανκιές των Καναδών. Μακάρι να μην ήταν αυτό το τέλος, αλλά αυτή η επιστροφή στις ρίζες τους με χτύπησε κάπως.
9. SLIFT – Ilion
Οι Γάλλοι SLIFT είναι μια από τις καλύτερες ανερχόμενες μπάντες της σκηνής και το Ilion που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο ήταν το πρώτο άλμπουμ του 2024 που με ενθουσίασε τόσο πολύ. Το ομώνυμο κομμάτι είναι πραγματικά εντυπωσιακό και δε γινόταν να λείψει από αυτή τη λίστα. Ένας heavy όλεθρος με πάρα πολλά ψυχεδελικά στοιχεία, μια δίνη από riffs, μπασογραμμές, πολύπλοκους ρυθμούς στα ντραμς, συνεχείς αλλαγές στη μελωδία, πραγματικά ένα έπος από την αρχή έως το τέλος που θέτει τον τόνο για την εξίσου εντυπωσιακή συνέχεια. Μπείτε στον κόσμο των SLIFT είτε με το Ummon (που είναι ανατριχιαστικά καλός δίσκος) είτε με το Ilion.
10. Kvadrat – Υπόγειος Λαβύρινθος
Δεν είχα συνειδητοποιήσει τι αναμονή υπήρχε για το ντεμπούτο του Kvadrat στην εγχώρια extreme metal κοινότητα ώσπου να μιλήσω με φίλους που ασχολούνται. Πρόκειται για ένα πραγματικό αριστούργημα του ακραίου ήχου και βρίσκω υπέροχο ότι προέρχεται από Έλληνα καλλιτέχνη. Ο Υπόγειος Λαβύρινθος που ανοίγει το άλμπουμ είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα γραφής για το τι σημαίνει ελληνικό black/death metal. Αργή εισαγωγή, καταιγιστικά blast beats, riffs της σχολής των Mgla, ανατριχιαστικά φωνητικά με πεσιμιστικούς, οριακά ποιητικούς στίχους. Πέντε λεπτά καθαρής τέχνης.
Αυτό ήταν λοιπόν το πρώτο μέρος του αφιερώματος! Τα λέμε σε λίγες ημέρες με το δεύτερο και τελευταίο μέρος!
